quest

Sinds het door het fonds Cultuurparticipatie gehonoreerde project in 2024 “Wereldburgerschap van de straat” focust de Quest for Wisdom foundation haar activiteiten rond dit thema. Elke maand verschijnt er een kunstzinnige, interculturele of filosofische bijdrage van de hand van auteurs en kunstenaars van de Quest-Kring.

De juni-bijdrage is van de hand van Filosoof Erik Hoogcarspel:
“De huidige maatschappij maakt veel mensen en in het bijzonder veel jongeren ziek. De oorzaak hiervan is volgens hen de neoliberale economie, die teveel de nadruk legt op presteren en competitief zijn, en daarmee een belangrijk deel van het menselijk bestaan tekort doet. Omdat marktwerking als heilig wordt beschouwd, is met andere woorden de uitspraak van Thomas Hobbes (1588-1679) dat de natuurtoestand van de mens een toestand is van een oorlog van allen tegen allen (bellum omnium in omnes), werkelijkheid geworden. De tegenwerping dat we er gewoon maar aan moeten wennen omdat dit de nieuwe tijd is, de zogenaamde vooruitgang, slaat de plank mis. Het probleem is juist dat het onmogelijk is gebleken om eraan te wennen omdat alles in ons ertegen protesteert. Met deze werkelijkheid kunnen we kennelijk niet leven. Waarom niet?”
Lees meer op De Gulden Snede

De mei-bijdrage is een persoonlijk doorleefde uiting gevend aan een sterk maatschappelijk ethos: ontstaan vanuit een gedachtewisseling tussen QfWf-Kernkringleden, schildert Greg Suffanti in woord en beeld zijn ontmoetingen met gewortelde vrienden en hoe deze wijze wezens hem inspireren als wereldburger:

“Deep-rootedness as an inner compass to a world on fire I find highly evocative. Perhaps an idea that could be translated into various types of creative efforts? Like writing, singing and the visual arts? This multi-pronged approach could be one of the potential ways to expand on and share in helping others to understand what world citizenship means to themselves— and others. A Series – Roots of Global Citizenship. An inspiring idea!

I also feel/felt like certain trees were my friends… Or protectors, like the giant sycamore just outside my bedroom windows. Perhaps a way to tie this idea of trees/friendship to one’s own sense of interconnectedness and sameness with others? Also, the challenges of uncovering one’s own truth…. or Authenticity…, to use your word Heidi. Interesting perhaps, the idea of untangling your own ‘roots’ to become more ‘rooted’, and to connect to other ‘roots’ to really be able to flourish and help other ‘root’ systems to thrive?….”

De April bijdrage is van de hand van Giovanni Rizzuto 0ver Filosofisch tegenspel: Traag denken in tijden van versnelling (de titel van zijn recent verschenen boek Filosofisch Tegenspel) en is geillustreerd met eigen beeldend werk. De auteur schetst een alternatief, ludisch perspectief voor de versnellende ziekmakende tijden met zero-sum games, waarop de harde neo-liberale markt/samenleving is gebaseerd. Winnen in die toestand gaat ten koste van de verliezers. In plaats daarvan schetst Giovanni Rizzuto een ’tegenspel’ vanuit verwondering, wat een perspectief en richting kan geven voor de ontwikkeling van wereldburgerschap. In zijn bijdrage onderscheidt hij vier vormen van verwondering en denkt dat ’tegenspel’ filosofisch tot in de finesses uit.

De eerste drie voorjaar bijdragen zijn geillustreerd met kleurrijke aquarellen uit de Bomenserie van Greg Suffanti!

Maart: Nivedita Yohana over “Interconnectedness“, de ondergrondse kracht van bomen als krachtige metafoor voor wereldburgerschap:

“In nature, trees stand as a testament to resilience, growth, and interconnectedness. Above ground, each tree presents its own unique characteristics: varying forms, sizes, and species, each adapted to thrive in its own environment. However, beneath the surface lies a hidden network that binds them together—their roots. These roots, often invisible to the naked eye, underscore a profound truth about existence: despite our apparent differences, we are all interconnected. This essay explores how the metaphor of tree roots reflects the concept of global citizenship, emphasizing our shared humanity amidst diverse cultures, beliefs, and backgrounds. I start with my own experience, followed by an exploration of the wisdom of the tree metaphor, after which I present some concluding remarks and give some ideas on how, from this perspective, we could develop global citizenship.”

Februari: Tycho Muijen over zijn werk als ecoloog en bomenspecialist en zijn liefde voor bomen sinds zijn kindertijd: Trees of life als inspirerende rolmodellen voor wereldburgerschap:

“Sinds jongs af aan is natuur in al haar vormen en maten mijn grote passie geweest. En bomen zijn daar onlosmakelijk een onderdeel van. Met trots kan ik zeggen dan ik nu als volwassene voor een groot deel werk met bomen. 
Als klimmend boomverzorger zorg ik dat mensen en bomen in harmonie samen kunnen leven (en sterven). In de praktijk komt dit neer op aanplanten, snoeien of wanneer het echt nodig is het veilig verwijderen van bomen. Dit doe ik meestal klimmend, waarbij ik mijzelf hoog in de boom veranker en zo gezekerd door de boom kan klimmen naar de locatie waar ik de snoei moet uitvoeren. Door met bomen te werken heb ik nog meer respect gekregen voor deze prachtige, soms immens grote wezens.”

Januari: Mitra Muijen over het belang van ‘spelende wijsheid voor de kosmopolis’: Amor Fati, Interculturele therapie als antwoord op een maakbare gefragmenteerde wereld

“Hoe een greep te doen uit Amor Fati? — dat vormde voor mij een (noodlottige, doch met liefde omarmde) beproeving! Enerzijds omdat ik recht wilde doen aan de rijkheid van het boek zelf. Heidi Muijen heeft zich laten inspireren door een scala aan bronnen, van alle tijden en uit alle vier de windstreken; zonder zich te beperken tot enig eng idee omtrent ‘de’ wijsheid. Een ruimer wijsheidsbegrip, zoals dat in dit boek gebruikt wordt, stelt dat ook de kunsten, de alom voorkomende mythen, de pathos die we delen met de muziek, onze ethische intuïties en de wijsheid uit filosofische en spirituele tradities, ons helpen levenskunst vorm te geven. Dat die ons vrijheid schenken én ons tot verantwoording oproepen. Juist die krachtige ethos wilde ik, anderzijds, eer aandoen, wetende dat een eenvoudige samenvatting tekort zou schieten deze doorleefde filosofie te vangen.”